Marco Visscher, journalist en bestuurslid van Stichting Ecomodernisme, licht in Vrij Nederland zijn boek  De Energietransitie toe.

Zonder kernenergie gaat het ons niet lukken en nog 26 lessen over de energietransitie

De overgang van fossiele naar duurzame bronnen kent in Nederland aanjagers en tegenstribbelaars. Het debat tussen hen lijkt wel een gesprek tussen doven. Journalist Marco Visscher schreef een boek,  De energietransitie, om dat debat te ontrafelen en te onderzoeken of een snelle overgang haalbaar en betaalbaar is.  Hier zijn inzichten in  27 handzame lessen.

Door: Marco Visscher

Als journalist volg ik de verduurzaming al bijna twintig jaar. Ik schreef over  cradle-to-cradle, de waterstofeconomie, klimaatvluchtelingen,  transition towns, de invloed van vleesconsumptie op de CO₂-uitstoot,  you name it. Van dichtbij heb ik gezien hoe onderwerpen rondom de duurzame energie doorbraken naar een groter publiek.

En net toen niemand het meer verwachtte, drong het onderwerp zelfs door tot Mark Rutte. Aan het Binnenhof wordt nu eindelijk werk gemaakt van een ambitieus klimaatbeleid. Wel is de glans er een beetje af, nu is gebleken dat sommige van de sectortafels te vrijblijvend werk hebben geleverd, dat door de rekenmeesters onmogelijk valt te beoordelen.

Terwijl de belangstelling voor de energietransitie groeide en de overheidsplannen duidelijker werden, werd het steeds onduidelijker of we nu wel of niet konden afkicken van onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De ene dag lezen we dat de overgang naar duurzame bronnen heel goed mogelijk is, als we het maar willen, en dat die ook nog prima betaalbaar is – ja, zelfs goed is voor de economie. De andere dag wordt gewezen op een technische hindernis die zo’n overgang fundamenteel belemmert waardoor de hele transitie een economische ramp van immense proporties zal zijn.

Wat en wie moeten we nu geloven?

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher:  De energietransitie: Naar een fossielvrije toekomst, maar hoe? –  uitgeverij Nieuw Amsterdam, €16,99

Energiecorrespondent Bert van Dijk van Het Financieele Dagblad interviewde Michael Shellenberger (47), oprichter en directeur van Environmental Progress. Shellenberger was in Nederland voor een lezing in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam op maandag 22 oktober, waar hij zich hard maakte voor kernenergie.

‘Het beste energieafval is kernafval’

Milieuactivist Mike Shellenberger is een van de grootste lobbyisten voor kernenergie. Een interview over een verguisde energiebron. ‘Ik geloof dat kernenergie essentieel is om alle mensen uit de armoede te halen en tegelijkertijd het milieu te beschermen.’

Door: Bert van Dijk

‘De jonge generatie is bezorgder om klimaatverandering dan om een kernoorlog.’ –   Shellenberger

Begin een discussie over kernenergie en binnen een mum van tijd is het gesprek gepolariseerd. Michael Shellenberger (47) weet er alles van. Hij is via zijn boeken, TED-talks en optredens bij Amerikaanse televisiezenders een van de grootste lobbyisten voor kernenergie en ligt daardoor constant in de clinch met anti-kernenergieactivisten.

Onlangs nog, toen hij anti-kernenergieclub  Wise  beschuldigde niet met hem in debat te willen. ‘Leugenaar’, kreeg hij terug te horen.

Shellenberger is fel en uitgesproken, maar ziet er allesbehalve fel uit. Hij oogt jeugdig met een kortgeknipt baardje met vlagen grijs. Maandagavond geeft hij een lezing in Amsterdam om – in zijn woorden – de Europese kernenergiesector te redden.

Want kernenergie zou een belangrijke rol moeten spelen om de doelen van het Parijse Klimaatakkoord te halen. Niet alleen Shellenberger vindt dat, ook veel energiedeskundigen erkennen de bijdrage die kernenergie zou kunnen leveren. Zelfs het beleidsbepalende VN Klimaatpanel IPCC geeft in een recent gerapporteerd rapport kernenergie in bijna alle scenario’s een sterk groeiende rol de komende decennia.  Toch worden er in Europa en de VS nauwelijks nieuwe kerncentrales gebouwd.

In Nederland staat kernenergie überhaupt niet op de agenda bij de onderhandelingen over een nieuw klimaatakkoord. De angst voor kernenergie is ‘onbegrijpelijk en irrationeel’, vindt Shellenberger. De Amerikaan (Democraat, kind van hippies) was ooit een anti-kernenergie activist en een voorvechter van wind- en zonne-energie. Maar nu is hij misschien wel ’s werelds grootste lobbyist voor nucleaire energie.

Klik hier om verder te lezen  

Journalist Karel Beckman plaatste een uitgebreid verslag op Energypost.eu  over het recente bezoek van Michael Shellenberger aan Amsterdam, waar hij het op opnam voor kernenergie.

An evening with ecomodernist Michael Shellenberger (or: a defence of nuclear power you have not heard before)

Pro-nuclear activist Michael Shellenberger, founder of the California-based global citizens movement Environmental Progress (“not paid by the nuclear industry“) was in Amsterdam recently, where he gave a very personal  â€œEcomodernist“defense of why nuclear power is good and how it should be supported.  â€œIt is about protecting the natural environment by concentrating human activity.“

Door: Karel Beckman

Few debates seem to be as deadlocked as that around nuclear power. The opponents insist it’s too dangerous even if it’s CO2-free, the defenders say its risks can be managed. The opponents also argue that nuclear power is too centralized and inflexible to function well in the flexible power system of the future. The defenders say it’s the unreliability of variable renewables that makes nuclear power the ideal CO2-free backstop.

Recently the opponents have been able to marshal another powerful argument: they point out that nuclear power has become too expensive compared to renewables to compete in the market. Even Nobuo Tanaka, former Executive Director of the  International Energy Agency  (IEA) and long-time nuclear advocate,  recently admitted  nuclear power is “ridiculously expensive“.

Klik hier om verder te lezen

In een opiniestuk in De Volkskrant stellen Olguita Oudendijk (voorzitter Stichting Ecomodernisme) en Joost van Kasteren (wetenschapsjournalist) dat kernenergie een plek verdient aan de klimaattafels. “Het zou toch eeuwig zonde zijn als over twaalf jaar zou blijken dat we in 2018 de verkeerde weg zijn ingeslagen, omdat minister Wiebes en klimaatcoördinator Ed Nijpels besloten hadden om de kennis over kernenergie te weren van de klimaattafels.”

De olifant aan de tafel van Wiebes is … kernenergie

Het volstaat niet in te zetten op wind, zon en biomassa om het CO2-probleem op te lossen.

Door: Olguita Oudendijk en Joost van Kasteren

Minister Eric Wiebes en klimaatcoördinator Ed Nijpels hebben bij de klimaattafels, die ze onlangs hebben opgetuigd, de kernenergiesector in zijn geheel uitgesloten. Het kabinet vestigt daarmee alle hoop op wind, zon en biomassa. De vraag is of dat verstandig is.

Want, kijk naar Duitsland, dat zet al jaren in op zon, wind en biomassa. Circa 150 miljard euro aan investeringen hebben wel de elektriciteitsprijs voor Duitse huishoudens opgedreven tot anderhalf keer het EU-gemiddelde, maar niet geleid tot vermindering van de CO2-uitstoot. Omdat het niet altijd waait en de zon niet altijd schijnt, blijft een backup noodzakelijk en blijft Duitsland dus afhankelijk van fossiele brandstoffen (bruinkool, steenkool, aardgas en olie).

De  Atomaustieg, het stilleggen van kerncentrales, verergert het probleem. Op de nieuwste Energie Transitie Index van het World Economic Forum wordt Duitsland inmiddels voorbijgestreefd door liefst elf landen, waaronder Zweden, Oostenrijk, Denemarken, Groot-Brittannië en Frankrijk.

Nederland staat hetzelfde scenario te wachten als we alleen inzetten op wind, zon en biomassa. Bovendien hebben wij ook nog te maken met ruimteproblemen. Als we al onze energie willen opwekken met wind, zon en biomassa, is een oppervlakte nodig van ruim drie keer Nederland. Dan is zelfs de Noordzee niet meer groot genoeg.

Klik hier om verder te lezen