In de Drentse Veenkoloniën wordt gebouwd aan een windmolenpark van 45 grote windmolens. Dat gebeurt zeer tegen de zin van de omwonenden. Zij vrezen voor slagschaduw, geluidsoverlast en waardedaling van hun huis. Bovenal vinden zij dat de windmolens er vanuit het rijk en de “windboeren” door zijn gedrukt. Na jaren van protesten en bezwaarschriften grepen sommige tegenstanders naar onwettige middelen, zoals intimidatie en bedreigingen.

Voor een artikelserie in De Groene Amsterdammer keerde Marco Visscher terug naar zijn Drentse geboortegrond om de stemming te peilen. Vanaf het voorjaar sprak hij er met tientallen betrokkenen: van omwonenden en actievoerders tot initiatiefnemers en bestuurders.  Deze week is deel 1 verschenen van een drieluik. Het artikel is hier  te lezen.

Beluister hier  het interview met Visscher voor De Groene Podcast, waarin hij onder meer vertelt over politiek draagvlak en de lessen voor de verdere uitrol van de energietransitie.

Al drie weken gaat het over de ‘stikstofcrisis’. Vorige week ging het over de vervuilde grondwaterbronnen van Nederlands drinkwater. En afgelopen week stond in het teken van actie tegen de ‘klimaatcrisis’.

Door: Ralf Bodelier
Op: www.fd.nl

Vrijwel nergens lees je dat in Nederland de uitstoot van stikstof sinds 1990 is gehalveerd, dat ons drinkwater schoner is dan ooit of dat het aantal klimaatslachtoffers wereldwijd nog nooit zo laag was. Het alarmisme viert hoogtij en gitzwarte scenario’s moeten ons motiveren om in actie te komen. Ter relativering is het goed om soms terug te kijken naar rampscenario’s uit het recente verleden.

Vorig jaar was zo’n scenario de ‘watercrisis’ in Kaapstad, Zuid-Afrika. Al drie jaar had het niet geregend, de klimaatverandering werd aangewezen als oorzaak. Een catastrofe leek onafwendbaar. Zonder hevige regenval zou het op 21 april 2018 ‘day zero’ zijn voor een metropool van bijna vier miljoen mensen. Rauw geweld werd niet uitgesloten.

Klik hier om verder te lezen.

De ‘Global Commission on Adaptation’, is een ­wereldwijde club van landen die zich inzet voor aanpassing aan de klimaatverandering. Nederland was initiatiefnemer van deze organisatie. En afgelopen dinsdag kwam zij met een stevig pleidooi om wereldwijd maar liefst $1800 mrd te investeren. Dat geld moet naar betere early warning systems voor extreem weer, naar het verstevigen van bestaande infrastructuur, het opvoeren van de landbouwproductie in droge gebieden, het beschermen van mangrovebossen en het beter beheren van zoetwatervoorraden.

Door: Ralf Bodelier
Op: www.fd.nl

In deze commissie pleit niemand tégen ‘mitigatie’; het beteugelen van de klimaatverandering. Maar ze benadrukt dat juist adaptatie ons veel op kan leveren. Zo brengt een investering van $1800 mrd tussen 2020 en 2030 maar liefst $7100 mrd op. Heel veel heb je doorgaans niet aan dit soort toekomstvoorspellingen, want de werkelijkheid is grilliger dan Excel-sheets.

En toch is het een uitstekend plan. Want anders dan van ­mitigatie weten we dat adaptatie werkt. Mitigatie was bijvoorbeeld de inzet van de Duitse ‘Energiewende’ en die draait nu uit op een fiasco. De afgelopen vijf jaar pompten de Duitsers maar liefst €160 mrd in energie uit zon en wind. Maar de uitstoot aan CO2 is amper gedaald en de Duitse energieprijzen behoren inmiddels tot de hoogste van Europa.

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher interviewde Joshua Goldstein voor De Volkskrant tijdens zijn bezoek aan Nederland. Hij pleit voor de inzet van kernenergie ter bestrijding van de klimaatverandering: ‘Er is het idee dat zelfs een klein beetje straling giftig is en ons zal doden. Dat is absurd. Overal om ons heen is radioactieve straling, bijvoorbeeld als we een banaan eten, die rijk is aan kalium, of in granieten gebouwen.’

De enige manier om snel en krachtig een eind te maken aan de opwarming van de aarde is kernenergie

De opwarming van de aarde vraagt om kordate actie. Zonne- en windenergie is nog te precair. De Amerikaanse hoogleraar Joshua Goldstein ziet heil in de efficiëntste technologie: kernenergie.

Door: Marco Visscher

In een toespraak in 2015 noemde president Obama klimaatverandering ‘een serieuze bedreiging van de mondiale veiligheid’. Joshua Goldstein spitste zijn oren. Als hoogleraar internationale betrekkingen is hij verbonden aan de American University en hij schreef diverse boeken over oorlogen en conflicten, waaronder International relations (1994), een standaardwerk dat zeker een half miljoen studenten hebben gebruikt.

De speech van Obama zette Goldstein ertoe zich meer te verdiepen in klimaatverandering. Hij besefte dat de omvang en urgentie van het probleem om kordate actie vragen. Van internationale verdragen mogen we echter niet te veel verwachten, stelt hij. Sinds het Kyoto-protocol uit 1997 is de mondiale CO2-uitstoot met 50 procent gestegen. ‘Iedereen plukt de vruchten van de gezamenlijke inspanningen’, zegt Goldstein over een klassiek probleem in zijn vakgebied. ‘Landen hebben dus een gering eigenbelang om er iets aan te doen.’

Vervolgens schreef Goldstein  A Bright Future: How Some Countries Have Solved Climate Change and the Rest Can Follow. Het boek is al ‘het belangrijkste boek over klimaatverandering sinds An Inconvenient Truth‘ van Al Gore genoemd. Opmerkelijk: het boek is een pleidooi voor kernenergie.

Onlangs, aan de vooravond van de presentatie van het klimaatakkoord, was de 66-jarige Goldstein in Nederland om te spreken aan de Universiteit Groningen. Vooraf, in een zijkamertje, overlegt hij met zijn vrouw of hij nu een stropdas moet dragen of niet. ‘Is dat niet te formeel? Kan het wel zonder?’

Klik hier om verder te lezen.

Voor Trouw interviewde Marco Visscher techniekfilosoof Behnam Taebi. Hij bepleit een debat zonder ideologische stokpaardjes.

‘Kerncentrales sluiten is je kop in het zand steken’

Door: Marco Visscher

Voor de een is kernenergie de modernste en veiligste manier om energie op te wekken. Het is energie zonder luchtvervuiling of COâ‚‚-uitstoot, opgewekt met grondstoffen die overvloedig voorradig zijn en waarvan relatief weinig nodig is. Het afval heeft eveneens een bescheiden omvang en wordt zorgvuldiger afgeschermd van mens en natuur dan het geval is in iedere andere industrie. En dat alles is mogelijk tegen lage kosten en op slechts een klein stukje oppervlakte, in een centrale die zo elf van de twaalf maanden in het jaar volop kan draaien, weer of geen weer, en die bij goed onderhoud wel tachtig jaar mee kan.

Voor de ander is kernenergie een relikwie uit een roekeloze tijd waarin de mens dacht de natuur te kunnen beheersen in zijn onverantwoordelijke honger naar meer, meer, meer. Het is energie die leidt tot onafwendbaar gevaar en alleen daarom al peperduur is. Er is het gevaar van exploderende reactoren die in de wijde omtrek dood en verderf kunnen zaaien, van afval waarmee we ons geen raad weten, en van lekkende radioactiviteit die sluipenderwijs slachtoffers maakt. En dan is er nog die schimmige relatie met atoombommen, de meest dodelijke wapens ooit.

Klik hier om verder te lezen.

De Monitor, het onderzoeksjournalistieke platform van de KRO-NCRV, publiceerde een interview met Wouter van Caspel, werkzaam bij kerncentrale Borssele en bestuurslid van de Dutch Young Generation (DYG). DYG kaart net als Stichting Ecomodernisme de irrationele bezwaren tegen nucleaire energieopwekking aan.

‘Fukushima is het bewijs dat kernenergie superveilig is’

Moeten we in Nederland opnieuw inzetten op kernenergie (want CO2-arm) om de klimaatdoelstellingen te halen? Nee, zeggen tegenstanders, want het is veel te duur, het afval blijft duizenden jaren lang gevaarlijk en al is de kans klein, er kán zich een kernramp voordoen. We leggen deze drie belangrijkste tegenargumenten voor aan een uitgesproken voorstander: Wouter van Caspel, werkzaam bij Nederlands enige kernenergiecentrale in het Zeeuwse Borssele.

Door: Sietze van Loosdregt

Van Caspel is bestuurslid van de Dutch Young Generation (DYG), een club van jonge medewerkers in de Nederlandse nucleaire industrie. Die stuurde ons een mail na een eerdere uitzending over groene energie. ‘In de gemeente Borsele wordt energie opgewekt met een kerncentrale. Deze centrale levert genoeg energie om 1,1 miljoen huishoudens van CO2-arme energie te voorzien.’ DYG spreekt in een statement over ‘de irrationele bezwaren tegen nucleaire energieopwekking’ en pleit voor nieuwe kerncentrales ‘om de CO2-uitstoot zodanig te verminderen dat we daadwerkelijk een kans maken tegen de klimaatverandering’.

Klik hier om verder te lezen.

Joost van Kasteren, journalist en bestuurslid van Stichting Ecomodernisme, schreef mee aan een essay over de maatschappelijke discussiepunten rondom kernenergie. Na een korte introductie over de geschiedenis van kernenergie in Nederland worden de verschillende posities in het debat verkend, waarna een richting wordt gekozen voor een vruchtbare dialoog in de toekomst.

Lees het essay ‘Energie in 2030: Maatschappelijke keuzes van nu’ hier.

Bert Wagendorp, algemeen columnist bij De Volkskrant, wijdde zijn column van 8 november 2018 aan het ecomodernisme en de noodzaak van kernenergie.

Ecomodernisme

Door: Bert Wagendorp

[…]

Inmiddels zien we de opkomst van een snel in aantal toenemende nieuwe mensensoort, de ecomodernisten. Die willen een lagere uitstoot bereiken door toepassing van meer kernenergie.

Eén ding is duidelijk: we kunnen heel erg energiezuinig worden, de zeeën volplempen met windmolens en de daken met zonnecollectoren: genoeg zal het niet zijn. Zeker niet wanneer we over tien jaar allemaal elektrisch rijden. De wereldwijde elektriciteitsvraag zal de komende dertig jaar verdubbelen. Om te voldoen aan de vermindering van de CO2-uitstoot die een opwarmingsapocalyps moet voorkomen, moet de ‘low carbon’-opwekking van die zee van energie van 34 nu naar 80 procent in 2050.

Eén plus één = kerncentrales.

Klik hier om verder te lezen.